“Rus Ruleti” adını verdiğimiz bu oyunda, Anton Çehov’un üç kısa skecini Yerkan Kahraman yönetmenliğinde sahneye taşıyoruz.

Bir pavyonda tuvaletçilik yapan Ayten, kurulduğu makamında birer birer anlatıyor. Buraya nasıl ‘’düştüğünden’’, onu terk eden kocasından, kederinden, hevesinden, çok sevdiği pavyonda çalışan diğer ahbaplarından ama en çok da öfkesinden…

Gerçekleşmeyen düşler, aralarında doğup büyüdüğüm insanları paramparça etti… Kente ayak uydurabilmek için boğuşup durdum. Her yanım yara bere içinde kaldı. Boğuşurken birlikte doğup büyüdüğüm insanlardan ayrı düştüm.

 “Kardeşlerimi arıyorum ve diyorum ki; gerçekten korkunç bişey oldu. Duydunuz mu? Bir araba. İki patlama. Şehrin tam ortasında.” Obie ödüllü İsveçli yazar Jonas Hassen Khemiri 2012’de kaleme aldığı “Kardeşlerimi Arıyorum” oyunuyla Stockholm’de yaşanan bir terör saldırısından sonra şehirdeki göçme

Oyun, Vüs’at O. Bener’in “Havva” adlı öyküsünden ve Irmak Zileli’nin Son Bakış adlı romanındaki “Tina” karakterinden esinlenerek yazıldı. Orijinal hikayenin tam tersi olarak, oyunu Havva’nın dramalara tutunmayı sevmeyen, gülmekten vazgeçmeyen, ne olursa olsun inatla ve umutla devam eden, yaşadıkl

“Bilmem ne” krallığının örnek birer lider olarak yetişen genç prensi ve prensesi bir gün kara bir duman tarafından kaçırılır. Kralla kraliçe ne yaparlarsa yapsınlar çocuklarını bulamazlar. Ülke bir açmazın içine sürüklenir.

Artur Palyga’nın TATO isimli oyunundan Türkiye’ye uyarlanarak sahneye konulan BABA, Anadolu’nun herhangi bir polis lojmanından, İstanbul’un küçük bir mahallesine, memur maaşıyla geçinilen ufak bir eve uzanıyor.

Yaşadığı dönüşümün dışına itilen kim varsa, kırılan bir camla bir gencin sıkılı yumruğu arasında saklanıyor. Toplumsal temsiliyet, ailevi teslimiyet ve bireysel özgürlük üçgeninde genç Muhammed Ali, hayatını böcek kabuklarıyla birlikte lam ve lamel arasına sıkıştırıp keşfetmeye çalışıyor.

Yakın gelecek… İklim krizinin vurduğu bir dünyadayız! Kıyamet gibi “acayip” bir şey olmuş, ama tam öyle de olmamış! Hiçbir ülkenin istemediği, Parazitler denen göçebe topluluklar çıkmış ortaya. Bir oğlan: Diyar! Bu yeni toplumun hikâye anlatıcılarından biri. Her akşam, ateş başında toplanan Parazitl