“Kardeşlerimi arıyorum ve diyorum ki; gerçekten korkunç bişey oldu. Duydunuz mu? Bir araba. İki patlama. Şehrin tam ortasında.” Obie ödüllü İsveçli yazar Jonas Hassen Khemiri 2012’de kaleme aldığı “Kardeşlerimi Arıyorum” oyunuyla Stockholm’de yaşanan bir terör saldırısından sonra şehirdeki göçme

Artur Palyga’nın TATO isimli oyunundan Türkiye’ye uyarlanarak sahneye konulan BABA, Anadolu’nun herhangi bir polis lojmanından, İstanbul’un küçük bir mahallesine, memur maaşıyla geçinilen ufak bir eve uzanıyor.

İstanbul’un farklı iki zamanında yaşanan sokağa çıkma yasağı günleri... İçinde ruhların, kalplerin durmadan yer değiştirdiği Çamlıca’da bir evin salonu... Komik ve içli bir ailenin, aynı salonda geçen bir kaç nesillik hikayesi...

Yaşam bir anlığınla Tanrı ile eşdeğer olsaydı? Hayatın içinde bulduğumuz, bulduğumuzu sandığımız veya bulmayı umduğumuz Yüce Ruh, eğilip fısıldasaydı tüm akışı kulak borumuza… Her şey ne olurdu?

Postmodern zamanda performans sanatı, geçmişle geleceği şimdide buluşturma gücüne sahiptir. Ve anlamı defalarca parçalayarak kuralsız bir anlam/anlamlar arayışına çıkar. Artık metin, performansa hizmet eder konumdadır. Oyun, William Shakespeare’in klasik eseri Hamlet’in, Heiner Müller’in Hamlet

 “Kardeşlerimi arıyorum ve diyorum ki; gerçekten korkunç bişey oldu. Duydunuz mu? Bir araba. İki patlama. Şehrin tam ortasında.” Obie ödüllü İsveçli yazar Jonas Hassen Khemiri 2012’de kaleme aldığı “Kardeşlerimi Arıyorum” oyunuyla Stockholm’de yaşanan bir terör saldırısından sonra şehirdeki göçme

Kadın Hamlet; Danimarka kralı olan babasının ölümünden sonra bunalıma girer. Eski kralın ölümü üzerinden daha iki ay geçmeden, amcası Claudius annesiyle evlenmiş ve tahta geçmiştir.

İki yalnız insanın bir parkta beklenmedik şekilde karşılaşmasıyla başlayan oyun, geçmişin ve bugünün, yalanla gerçeğin, kahkahalarla gözyaşlarının birbirine girdiği, seyredenlerin unutamayacağı bir hikayeye dönüşür. Adam ve kadın birbirini, oyun seyirciyi değiştirecektir.

Yakın gelecek… İklim krizinin vurduğu bir dünyadayız! Kıyamet gibi “acayip” bir şey olmuş, ama tam öyle de olmamış! Hiçbir ülkenin istemediği, Parazitler denen göçebe topluluklar çıkmış ortaya. Bir oğlan: Diyar! Bu yeni toplumun hikâye anlatıcılarından biri. Her akşam, ateş başında toplanan Parazitl

Yosi Mizrahi 30 yıllık kariyerini oluştururken başına gelen olayları, ikonik başarı ve başarısızlıklarını seyirciyle beraber interaktif bir şekilde sahne de ameliyat masasına yatırıyor. Ya işler başka türlü gelişseydi neler olurdu? Bu Haşarı, hikâyesini yeniden yazıyor.

Yaşadığı dönüşümün dışına itilen kim varsa, kırılan bir camla bir gencin sıkılı yumruğu arasında saklanıyor. Toplumsal temsiliyet, ailevi teslimiyet ve bireysel özgürlük üçgeninde genç Muhammed Ali, hayatını böcek kabuklarıyla birlikte lam ve lamel arasına sıkıştırıp keşfetmeye çalışıyor.

Dört duvarın içinde iki kadın ve sırf kadın oldukları için maruz kaldıkları hayatlar. Bir gün kaderlerini değiştirmek adına bir adım atarlar. Masum iyi niyetli bir adımdır ama hiç de düşündükleri gibi olmaz. İçinden çıkılması zor hesaplaşmalar, verilmesi zor kararlar peşlerinden gelir.

Usta oyuncu Oya Başar’ın ve başarılı oyuncu Begüm Birgören’ın muhteşem performansı ile kendinizden çok şey bulacağınız bir kahkaha tufanına hazır olun. Bizden, bizim içimizden sımsıcak bir komedi… Kendinizle ne kadar barışıksınız ya da küs?.. Hiç düştünüz mü içinizdeki terk edilişin tuzağına?